Île Saint-Louis, het kleinere eiland in de Seine, in het hart van Parijs. Vorig jaar juli. Lunchtijd, aan het water. Per toeval keek ik naar rechts en daar staken de donkere benen achter de vuilnisbak vandaan. Wie zat daar, waarom zat hij daar? Een mens met een verhaal, maar welk verhaal? Drie pogingen tot een begin:

– ‘Nu moet jij je verstoppen. Ik tel tot dertig en dan ga ik je zoeken.’ Z’n kleine zusje had weer zo aangedrongen en zielig gekeken dat hij niet anders kon. Maar als hij onvindbaar was, zou ze in paniek raken.

– Abu, jij gaat die reis maken? Waarom? Denk je dat het daar beter is, dat daar wel geld is? Blijf, man, blijf bij ons. Geloof niet wat ze zeggen, geloof het niet.

– Wat zit die gekke toerist te kijken? Met z’n bril en z’n tasje. Ik zie hem door het plastic heen loeren. Met z’n pen en z’n opschrijfboekje. Wat wil hij?