Dat via weg betekent, realiseren we ons misschien niet elke dag. En dat je via via ergens terechtgekomen bent, betekent dus eigenlijk dat je langs een stukje hoofdweg en wat afslagen en zijwegen daar bent waar je nu staat.

Mijn boek kwam ook via via tot stand. Bijschaven, schrappen en weer aan de slag. Een ander perspectief als ventweg, een andere volgorde om eens tegen de richting in te gaan. Versie 1, 2 en zo verder tot na versie 5 of 6 het juiste pad gekozen was. En liep ik vast onderweg, dan vroeg ik om hulp. Aan iemand die vanuit een helikopterview feedback gaf, van bovenaf het wegennet zag waarop ik me begaf en duidelijk kon aangeven welke zijwegen doodliepen en waar de doorstroom het mooiste en origineelste was.

Het eindpunt kwam in zicht toen Uitgeverij kleine Uil aangaf mijn boek te willen publiceren. Ik had een onderkomen gevonden in de grote, hectische stad.
Nu kan het boek de straten in, onder de mensen komen. En ook dan is het fijn dat naast de ervaring van de uitgeverij nog anderen kunnen helpen met bepalen welke straten tot de drukkere pleinen zullen leiden waar het boek opvalt en aandacht krijgt.

Via via kwam ik er dus uiteindelijk. Waar? Daar waar ik in eerste instantie niet direct gepland had aan te komen, maar wat ik wel min of meer in gedachten had gehad. Nu die die drukke stad nog met al die mensen die al even druk zijn. Daartussen moet De laatste klanken van Icarus het straks zelf gaan doen.